Γαμημένη αίσθηση

Γαμημένη αίσθηση… Ξημέρωμα Τρίτης και μοιάζει Κυριακή. Ίσως να ευθύνεται γι αυτό και η ηρωική παραίτηση μου απ το γραφείο. Το χέρι τρέχει να προλάβει τη σκέψη, μάταια. Εγώ και μόνον εγώ ευθύνομαι γι αυτή μου την κατάσταση. Εχω ανάγκη να κλείσω τα μάτια και το πρωί να ξυπνήσω σε μια νέα πραγματικότητα. Σαν να μην έζησα συνειδητά τα χρόνια που πέρασαν. Να μην ξέρω κανέναν και να μην με ξέρει κανείς. Να γελάω δίχως λόγο και να μην χρειάζεται να απολογηθώ.. Να κλαίω με λόγο και να μην χρειάζεται να κρυφτώ. .
Κι είναι κι αυτές οι στιγμές που η ψυχή ξεγυμνώνεται.. και συνειδητοποιείς ότι δίπλα σου δεν είναι ΚΑΝΕΙΣ.. Όχι τουλάχιστον όπως θα έπρεπε να είναι..
Καληνύχτες όμορφες.. "