Η μέρα κύλησε και έχει φτάσει ήδη στο τέλος της και ξημερώνει η 4η μέρα του νέου χρόνου και του γενάρη .
Σήμερα βγήκα μια βόλτα κάτω Αθήνα .
Κατάθλιψη με έπιασε με την όψη της πόλης μου , τόσο γκρι και τόσο κουρασμένη δείχνει παρά τον αισχρό χριστουγεννιάτικο στολισμό της .
Και οι άνθρωποι της έχουν αλλάξει πια .
Μάταια παλεύουν να χαμογελάσουν και να μπουν στο γιορτινό πνεύμα .
Αναφέρομαι πάντα στους ανθρώπους του κέντρου έτσι ... σε άλλες περιοχές σίγουρα ζουν στους δικούς τους ρυθμούς .
Ισως το φως του ήλιου έκανε πιο γλυκιά την μέρα και την όψη της Αθήνας μου. Ναι της Αθήνας μου που τόσο αγαπώ και πιστέψτε με οι νεώτεροι την έχω ζήσει στα καλύτερα της χρόνια πριν .
Οι παλαίοτεροι θα θυμάστε σίγουρα .Θα θυμάστε μια όμορφη ανθρώπινη πόλη με ανθρώπους χαμογελαστούς και γεμάτη παρέες που πραγματικά περνούσαμε υπέροχα .
Ναι σήμερα στενοχωρήθηκα καθώς προχωρούσα σε γεμάτους δρόμους με άδειες ψυχές και χαμόγελα σχεδόν copypaste. Σε μια πόλη ρημαγμένη και βρώμικη και παραμελημένη που δεν θύμιζε σε τίποτα πνεύμα γιορτών .
Είναι κρίμα να έχει σε αυτή την θέση μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ευρώπης . Από πόλη πριγκήπισα να έχει γίνει κλωτσοσκούφι και ίσως ακόμη χειρότερα . Αλλά εμείς είματε η πόλη μας σε κάθε σημείο του πλανήτη. Και η Ισπανία είαι σε κατάσταση κρίσης αλλά δεν έχω δει φωτογτραφίες φίλων ή γνωστών που ταξιδεύουν εκεί να έχουν ούτε μια φωτογραφία τους με μια πόλη που θυμίζει τοπίο ζωντανού νεκρού ....
Είναι στον άνθρωπο τελικά και στους ανθρώπους γενικά εε ; Είναι το σύνδρομο του σταχαρχιδιασμού και του ωχαδερφισμού ... και δυστυχώς ως λαός πάσχουμε πολλά χρόνια τώρα .
Μόνο που στις μέρες μας πια έχει πάρει μεταδοτικό χαρακτήρα η ασθένεια αυτή και θυμίζει πανδημία .
Γύρισα γρήγορα σπίτι σε μια διάθεση του στυλ : " ουφ επέστρεψα στο σπίτι μου, έφυγα μακρυά από την τόση ασχήμια και μαυρίλα " και δεν το λέει αυτός άνθρωπος που δεν αγαπά την πόλη που περπάτησε και γύρισε με τα πόδια στα νιάτα του.
Μετά ...κάτι που με προβλήματισε και πάντα θα με προβληματίζει είναι το πόσο εύκολα τελικά μιλάμε αλλά τελικά δεν ακούμε τι λέει ο άλλος απλά βιαζόματε να πούμε το δικό μας ! Nα πούμε το δικό μας που πάντα έχουμμε δίκιο και προσπθούμε να το επιβάλλουμε στον συνακροατή μας!
Δεν είναι κρίμα ;
Και αυτό συμβαίνει σε ζευγάρια σε φίλους σε συναδέρφους σε όλους μας, Είναι εξωφρενικό να νομίζουμε πως κάνουμε διάλογο αλλά τελικά έχοντας κάποια θεματάκια στο κεφάλι μας .... κατευθυνόμαστε από αυτά και απλά μιλάμε και ακούμε για να πούμε τα δικά μας .
Και πόσο εύκολα κρίνουμε και όχι απλά σχηματίζουμε μια γνώμη για τον άλλον ακούγοντας τον από το τηλέφωνο .
Πόσο εύκολα Κρειμάμε ταμπέλες και κρίνουμε χωρίς να μας αρέσει πάντα να μας κρίνουν ή απλά να πουν την γνώμη τους για μας γιατί έχουμε το αλάθητο του Παπά!!
Και βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα και θεωρούμε πως κάποιος συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται επειδή δεν έχει σχέση από επιλογή πάντα. Δεν είναι κρίμα να θεωρούμε μετρητή συμπεριφοράς το αν έχει κάποιος γκόμενο ή γκόμενα;
Καλό ξημέρωμα αγαπημένα μου τερατάκια !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου