Διαβήτης τύπου 1 και εγκυμοσύνη

Γράφει η zoefio

Είπε κανείς ότι τα γλυκά κορίτσια δεν μπορούν να γίνουν μανούλες;
Είμαι εδώ, παρέα με μερικά εκατομμύρια κοπέλες ακόμα, για να αποδείξουμε το αντίθετο.

Πριν από 7 περίπου μήνες έφερα στον κόσμο το πιο γλυκό μωράκι του! Κου κου βα!!
Με διαβήτη τύπου 1 από τα 20 μου, «παλεύω» για σχεδόν 12 χρόνια να ισορροπήσω μεταξύ πειρασμών (γλυκών και αλμυρών), γυμναστικής και ινσουλίνης. Με τον κόσμο να απορεί που τρώω γλυκά ενώ έχω «ζάχαρο», με τους γιατρούς να λένε τη γνώμη τους, με τη διατροφολόγο να προσπαθεί να με πείσει ότι μπορώ να τρώω ό,τι θέλω φτάνει να ξέρω να μετράω τους υδατάνθρακες στα τρόφιμα. Ειδικά γι” αυτό το τελευταίο πείστηκα όταν συνειδητοποίησα ότι η κατάσταση με τις ενέσεις δε με βοηθούσε ιδιαίτερα και αποφάσισα να περάσω στο επόμενο στάδιο, αυτό της αντλίας ινσουλίνης. Μου είπαν ότι θα με βοηθούσε να ρυθμιστώ ακόμα καλύτερα και όταν θα έμενα έγκυος θα ήταν ακόμα πιο εύκολη η ρύθμιση απ” ό,τι με τις ενέσεις (μη φανταστείτε σύριγγες τεραστίων διαστάσεων να γεμίζουν από φιαλίδια ινσουλίνης!). Πλέον, μετά από 3,5 σχεδόν χρόνια με την αντλία και μία εγκυμοσύνη, τη συστήνω ανεπιφύλακτα, καθώς έμαθα από πρώτο χέρι σχεδόν όλα όσα αφορούν τη ρύθμιση ζαχάρου με αντλία ινσουλίνης.

Από τη φύση μου αισιόδοξο άτομο και αμφισβητίας, δεν πίστευα τις «κακές γλώσσες» που έλεγαν ότι όταν έχεις διαβήτη δεν μπορείς να κάνεις παιδί, ότι θα δυσκολευτείς να συλλάβεις, ότι το παιδί θα είναι μεγάλο (μακροοσωμία), ότι θα πρέπει να γεννήσεις με καισαρική γιατί κινδυνεύεις κι εσύ και το παιδί και ένα σωρό άλλα. Έχω να πω ότι όλα τα πιο πάνω ισχύουν μόνο αν αφήσεις τον διαβήτη να κάνει τα δικά του, με λίγα λόγια μόνο αν δεν προσέχεις. Μία μικρή παρένθεση/παράδειγμα για να καταλάβετε πώς περίπου λειτουργεί η όλη κατάσταση (δεν είμαι γιατρός, αλλά θα προσπαθήσω να μεταδώσω όσα ξέρω).
Φανταστείτε ένα σύστημα ποτίσματος ενωμένο με τη βρύση της αυλής σας το οποίο ποτίζει όλα τα λουλούδια και τα ζαρζαβατικά του κήπου σας. Τώρα φανταστείτε ότι το δίκτυο της περιοχής σας έχει μολυνθεί με ένα θανατηφόρο χημικό. Τι θα συμβεί άραγε αν το θανατηφόρο χημικό περάσει από τη βρύση σας στον κήπο σας; 
Σωστά, όλα τα φυτά θα πεθάνουν.
Φανταστείτε τώρα το σώμα ενός διαβητικού ατόμου μέσα στο οποίο ρέει το αίμα. Κάποιος που έχει διαβήτη δεν παράγει αρκετή (ή καθόλου) ινσουλίνη το πάγκρεάς του για να μεταβολίσει την γλυκόζη που κυκλοφορεί στο αίμα εξαιτίας των τροφών που τρώει (ή του γλυκογόνου που παράγει το συκώτι) με αποτέλεσμα τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα του να είναι πιο ανεβασμένα από ενός μη διαβητικού ατόμου.
Και τώρα σκεφτείτε τις αρτηρίες και τις φλέβες στο σώμα του διαβητικού ατόμου σε παραλληλισμό με το σύστημα ποτίσματος. Το αίμα κυκλοφορεί ΠΑΝΤΟΥ. 
Αλλού φτάνει σε μεγάλες ποσότητες, αλλού φτάνει σε μικρές. Φτάνει σε όργανα και νεύρα. Σκεφτείτε τώρα τι θα συμβεί αν το αίμα που κυκλοφορεί είναι πιο γλυκό απ” ό,τι συστήνει ο κατασκευαστής-φύση. Όπως τα φυτά θα καταστραφούν από το μολυσμένο νερό, έτσι και τα όργανα/νεύρα στο σώμα μας θα πάθουν ζημιά. 
Όχι φυσικά από τη μία μέρα στην άλλη και όχι από μια και μόνη ψηλή ένδειξη ζαχάρου. Η ζημιά θα είναι αποτέλεσμα συνεχούς κακής ρύθμισης. 
Μπορεί να αρχίσουν να φαίνονται έπειτα από μερικές μέρες συνεχών ψηλών μετρήσεων (πχ. θολή όραση), μέχρι μερικά χρόνια συνεχών ψηλών μετρήσεων οπότε και όλα τα επηρεαζόμενα μέρη αρχίζουν να βγάζουν «ελαττώματα». 
Αν ξέρατε ότι το νερό με το οποίο ποτίζετε τον κήπο σας είναι μολυσμένο δε θα κάνατε κάτι να το καθαρίσετε; 
Τι πιο πολύτιμο από τον ίδιο μας τον οργανισμό;
Με άλλα λόγια, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο ή αλλιώς. όλα είναι κατορθωτά.

 

Η εγκυμοσύνη με το διαβήτη είναι μία ιδιαίτερα μεγάλη πρόκληση για μία γυναίκα (τουλάχιστον έτσι την βίωσα εγώ!).
Νιώθεις την δράση των ορμονών σε όλο τους το μεγαλείο!
Πολλά ανεξήγητα και άλλα εξηγούνται. Είσαι με ένα μετρητή στο χέρι (ή έχεις αισθητήρα συνεχούς μέτρησης του ζαχάρου αν φοράς αντλία) και μετράς, μετράς, μετράς γιατί πλέον έχεις συγκάτοικο στο σώμα σου. 
Όπως το αίμα φτάνει παντού στο σώμα μας, τώρα που έχουμε ένα έμβρυο μέσα μας, το αίμα φτάνει κι εκεί. Εδώ να αναφέρω ότι το καλύτερο είναι να έχουμε καλή ρύθμιση και πριν τη σύλληψη, άρα να προνοούμε οταν είμαστε φάση που σκεφτόμαστε ότι ένα μωρό είναι ευπρόσδεκτο όποτε έρθει!
Στη σκέψη ότι μπορεί να κάνεις κακό στο μωράκι σου προσέχεις επί 1000! Και φυσικά το μωράκι δε θα πάθει κακό αν μία ή δύο ή τρεις φορές σε όλη την εγκυμοσύνη η δράση των ορμονών ή οι λιγούρες ανέβασαν πολύ το ζάχαρό σου (πχ 300 ή 400), αν όμως αυτό συμβαίνει πιο συχνά τότε οι πιθανότητες να επηρεαστεί το μωρό είναι περισσότερες.
Αν με ρωτήσει κανείς τι συστήνω για την καλύτερη ρύθμιση του ζαχάρου, μόνο ένα πράγμα είναι για μένα αυτό: Οι συνεχείς μετρήσεις. 

Αν εξαιτίας των ορμονών (ιδιαίτερα στο 3ο τρίμηνο κύησης) το ζάχαρό σου ανέβει πχ. στο 300 και επειδή μετράς κάθε 2 ώρες το προλάβεις και το διορθώσεις, τότε όλα καλά. Αν όμως μετράς κάθε 4-5 ώρες, τότε θα έχεις αυξήσει τη διάρκεια έκθεσης σε ψηλό ζάχαρο κατά 4-5 ώρες περισσότερο. 
Όσο πιο συχνά μετράς τόσο πιο εύκολα προλαμβάνεις ψηλά ζάχαρα.Στη δική μου περίπτωση, έκανα το παν για να έχω την καλύτερη ρύθμιση σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου. Ξυπνούσα και 2 φορές τη νύχτα για να μετρηθώ και να διορθώσω προς τα πάνω ή προς τα κάτω (στην αρχή της εγκυμοσύνης παρατηρούνται πολλές υπογλυκαιμίες, δηλαδή χαμηλό ζάχαρο). Μετρούσα κάθε τροφή με υδατάνθρακες που κατανάλωνα και ήξερα ότι θα επηρεάσουν το ζάχαρο. Γυμναζόμουν όσο πιο τακτικά μπορούσα (περπάτημα στην αρχή, κολύμπι προς το τέλος) γιατί
η άσκηση είναι ένα από 3 κλειδιά στην καλή ρύθμιση του διαβήτη. Ενημέρωνα την ενδοκρινολόγο για την πορεία μου αφού κρατούσα σημειώσεις για όλη την πιο πάνω δραστηριότητά μου.
Ακούγονται ίσως κουραστικά όλα αυτά, αλλά μετά από λίγες μέρες γίνονται απλά ρουτίνα και καθημερινότητα. Και φυσικά είχαν ως αποτέλεσμα μία σχεδόν τέλεια ρύθμιση σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι ανησυχίες μου δημιουργήθηκαν μόνο όταν μου είπαν οι γυναικολόγοι ότι θα πρέπει να μου κάνουν πρόκληση τοκετού μετά την 38η βδομάδα γιατί δε ρισκάρουν να αφήσουν την κύηση να εξελιχθεί μέχρι τέλους, και ότι το συγκεκριμένο πρωτόκολλο ακολουθείται σε όλες τις χώρες. 
Δεν καταλάβαινα γιατί ενώ είχα τόσο καλή ρύθμιση του διαβήτη μου τόσους μήνες να μην μπορώ να γεννήσω εντελώς φυσιολογικά, με στενή παρακολούθηση φυσικά. Φύσει αισιόδοξη όμως, όπως προανέφερα, αποφάσισα ότι θα ακολουθήσω τις οδηγίες των γιατρών (δεν είχα και πολλές 
επιλογές) και ότι όλα θα πάρουν το δρόμο τους. 
Όλα όσα ακολούθησαν όμως δεν ήταν όπως τα περίμενα και, όλως παραδόξως, δεν έφταιγε καθόλου ούτε ο διαβήτης ως πάθηση, ούτε η προσπάθειά μου για ρύθμιση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου ή από τη στιγμή που άρχισε η διαδικασία της πρόκλησης.  Δε θα προχωρήσω πιο πέρα γιατί σκοπός μου δεν 
είναι να στήσω στο εδώλιο τους κατηγορούμενους (αν και έχω προβεί σε ένα πρώτο βήμα), αλλά να ενθαρρύνω τις διαβητικές κοπέλες να τεκνοποιήσουν έχοντας καλή θέληση και πίστη στη γυναικεία φύση τους, έχοντας βέβαια φροντίσει να δημιουργήσουν κατάλληλο χώρο και κλίμα για το μωρό τους με σωστή ρύθμιση. 
Αν ο γιατρός σας νιώθετε ότι σας αποθαρρύνει χωρίς λόγο και σοβαρά στοιχεία, τότε ρωτήστε κι αλλού γιατί πάντα υπάρχουν γιατροί πιο κατάλληλοι για την περίπτωσή μας. 

Μία διαβητική γυναίκα με καλή ρύθμιση δε διαφέρει από μία γυναίκα χωρίς διαβήτη. Εκατομμύρια διαβητικές γυναίκες τεκνοποιούν με ή χωρίς προβλήματα, με φυσιολογικό τόκετο ή με καισαρική, αλλά πάνω απ” όλα υγιή παιδιά. Αν προσέξετε το διαβήτη θα σας προσέξει κι αυτός.Θα ήθελα να αναφέρω ότι ο διαβήτης κύησης είναι μία παρόμοια κατάσταση με τον διαβήτη τύπου 1. Προσωπικά, ζώντας με τον δεύτερο, βρίσκω τον διαβήτη κύησης πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί  καθώς είναι μία προσωρινή κατάσταση (χωρίς να θέλω να υποβιβάσω την εμπειρία των γυναικών με διαβήτη κύησης), όμως χρειάζεται σωστή καθοδήγηση από τα σωστά άτομα. Η δυσκολία του ίσως να έγκειται στο ότι δεν γνωρίζεις τι είναι και τον μαθαίνεις σε μία ιδιαίτερη φάση της ζωής σου. Από εμπειρίες φίλων μου μαθαίνω ότι μπορεί ο/η γιατρός σας να σας τρομοκρατήσει (ίσως γιατί φοβάται κι ο/η ίδιος/α) αλλά και πάλι μπορείτε να απευθυνθείτε κι αλλού. Επίσης, μπορεί να μετριάσετε το άγχος σας μιλώντας με γυναίκες που είχαν διαβήτη κατά την κύηση. Μπορείτε να γεννήσετε φυσιολογικά, αν δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι, και στο τέλος δε θα θυμάστε ότι είχατε διαβήτη κύησης. Όλα αυτά μέσα από τις εμπειρίες των ατόμων με διαβήτη κύησης που γνωρίζω.Είμαι στη διάθεσή σας να συζητήσουμε για τις εμπειρίες μας! Απευθυνθείτε στη διαχειρίστρια του μπλογκ κι αυτή θα μας φέρει σε επαφή!

 

Ζωή Καβαλτζή

 

 

 

πηγή μας 

http://www.princessofia.eu