Καθώς περνάνε τα χρόνια, ανακαλύπτεις όλο και περισσότερους εαυτούς σου. Αλλιώς ήσουν
στα 8, αλλιώς ήσουν στα 18 και αλλιώς είσαι στα 31! Όταν περνάς δεκαετία, απλά δεν παθαίνεις
υστερία, αλλά ωριμάζεις. Για αυτό μην τρελλαίνεστε ορισμένες με την κρίση ηλικίας.
Μέσα στο πρόγραμμα είναι όλα. Κάθε ηλικία έχει την γλύκα και το αλατοπίπερό της. Ποτέ
δεν μπορείς ομως να κάνεις σχέδια.
"Όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει" και μου το έχει αποδίξει πάρα πολλές φορές μαζεμένες
ειδικά τον τελευταίο χρόνο, που η ζωή μου άλλαξε ριζικά δύο φορές! Μετακόμιση στο εξωτερικό
και επιστροφή πάλι πίσω μετά από 6 μήνες. Η μετακόμιση γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες.
Η επιστροφή γεμάτη γκρεμισμένη ζωή.
Μέσα από απογοητεύσεις και πίκρες, πάντα υπάρχει ένα μικρό φως που εάν κοιτάξεις
καλύτερα μεγαλώνει και στο τέλος σε φωτίζει. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε
να δούμε εξ' αρχής. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει μία μαγική δύναμη. Να μετατρέπει
μία αποτυχία και αρνητικότητα, σε θετική εξέλιξη. Μπορεί να μην βρεθείς σε δρόμο που
θα ήθελες, αλλά να βρεις έναν δρόμο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, καλύτερος.
Πολλές μαμάδες, αναρωτιούνται για το καλό των παιδιών τους και αφήνουν το δικό τους
στην άκρη. Μα καλές μου μαμάδες, τα παιδιά για να είναι καλά πρέπει να ζουν και να
αναπνεύουν σε ένα περιβάλλον αισιόδοξίας. Εάν εσείς μανούλες είστε απαισιόδοξες,
χωρίς ζωή, πως περιμένετε να είναι και τα παιδιά σας έτσι; Για εμένα υπήρξε μεγάλο
δίλλημα, το οποίο κατέληξε στο ότι μόνο όταν είμαι εγώ καλά, είναι και τα παιδάκια μου.
Πέρνω πλέον την ζωή στα χέρια μου και δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Ειδικά από το άτιμο
κράτος που ενώ έχεις ανάγκη για εργασία, δεν υπάρχει εργασία, άρα ούτε αφάλιση, και
κατ' επέκταση όταν δεν έχεις και κανέναν να αφήσεις τα παιδιά κανένας σταθμός δεν
στα κρατάει εάν δεν έχεις την οικονομική άνεση, τον "Μπάρμπα από την Κορώνη", και ότι
άλλο μέσο και ξε-μέσο μπορεί να βρεις στο τρυπημένο τσεπάκι σου. Τύχη; Ε όχι δεν θα
στηριχθώ στην τύχη. Πλεόν θέλω χειροπιαστά πράγματα.
Για αυτό έκανα και υπομονή, μα πολύ υπομονή - μα πρέπει να έχω πιει γαϊδουρινό γάλα,
και πλέον τον Σεπτέμβρη θα πάνε και τα δύο σχολείο, το ένα Νήπιο και το άλλο Δημοτικό.
Και τα πρωινά θα έχω αρκετές ώρες ελεύθερες να μπορώ να βρω (θα βρω;) κάτι με εισόδημα.
(εισόδημα=άγνωστη λέξη).
στα 8, αλλιώς ήσουν στα 18 και αλλιώς είσαι στα 31! Όταν περνάς δεκαετία, απλά δεν παθαίνεις
υστερία, αλλά ωριμάζεις. Για αυτό μην τρελλαίνεστε ορισμένες με την κρίση ηλικίας.
Μέσα στο πρόγραμμα είναι όλα. Κάθε ηλικία έχει την γλύκα και το αλατοπίπερό της. Ποτέ
δεν μπορείς ομως να κάνεις σχέδια.
"Όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει" και μου το έχει αποδίξει πάρα πολλές φορές μαζεμένες
ειδικά τον τελευταίο χρόνο, που η ζωή μου άλλαξε ριζικά δύο φορές! Μετακόμιση στο εξωτερικό
και επιστροφή πάλι πίσω μετά από 6 μήνες. Η μετακόμιση γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες.
Η επιστροφή γεμάτη γκρεμισμένη ζωή.
Μέσα από απογοητεύσεις και πίκρες, πάντα υπάρχει ένα μικρό φως που εάν κοιτάξεις
καλύτερα μεγαλώνει και στο τέλος σε φωτίζει. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε
να δούμε εξ' αρχής. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει μία μαγική δύναμη. Να μετατρέπει
μία αποτυχία και αρνητικότητα, σε θετική εξέλιξη. Μπορεί να μην βρεθείς σε δρόμο που
θα ήθελες, αλλά να βρεις έναν δρόμο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, καλύτερος.
Πολλές μαμάδες, αναρωτιούνται για το καλό των παιδιών τους και αφήνουν το δικό τους
στην άκρη. Μα καλές μου μαμάδες, τα παιδιά για να είναι καλά πρέπει να ζουν και να
αναπνεύουν σε ένα περιβάλλον αισιόδοξίας. Εάν εσείς μανούλες είστε απαισιόδοξες,
χωρίς ζωή, πως περιμένετε να είναι και τα παιδιά σας έτσι; Για εμένα υπήρξε μεγάλο
δίλλημα, το οποίο κατέληξε στο ότι μόνο όταν είμαι εγώ καλά, είναι και τα παιδάκια μου.
Πέρνω πλέον την ζωή στα χέρια μου και δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Ειδικά από το άτιμο
κράτος που ενώ έχεις ανάγκη για εργασία, δεν υπάρχει εργασία, άρα ούτε αφάλιση, και
κατ' επέκταση όταν δεν έχεις και κανέναν να αφήσεις τα παιδιά κανένας σταθμός δεν
στα κρατάει εάν δεν έχεις την οικονομική άνεση, τον "Μπάρμπα από την Κορώνη", και ότι
άλλο μέσο και ξε-μέσο μπορεί να βρεις στο τρυπημένο τσεπάκι σου. Τύχη; Ε όχι δεν θα
στηριχθώ στην τύχη. Πλεόν θέλω χειροπιαστά πράγματα.
Για αυτό έκανα και υπομονή, μα πολύ υπομονή - μα πρέπει να έχω πιει γαϊδουρινό γάλα,
και πλέον τον Σεπτέμβρη θα πάνε και τα δύο σχολείο, το ένα Νήπιο και το άλλο Δημοτικό.
Και τα πρωινά θα έχω αρκετές ώρες ελεύθερες να μπορώ να βρω (θα βρω;) κάτι με εισόδημα.
(εισόδημα=άγνωστη λέξη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου